Historia szkoły

 HISTORIA SZKOŁY w ALEKSANDRII

               Pierwsze wzmianki o szkole w Aleksandrii znajdują się w Aktach Gminy Dźbów w sprawozdaniu z dochodów i wydatków za 1917 rok. Dotyczą one  wysokości i wypłaty pensji dla nauczyciela oraz zwrotu kosztów za drewno opałowe. W tych samych dokumentach zamieszczono informację, że w 1919 r. szkoła mieściła się u Józefa Chętkowskiego, a w 1921r. funkcjonowały w Aleksandrii  dwie szkoły: jedna dla uczniów z Aleksandrji I–IV, a druga  dla uczniów z Aleksandrji II–III. Lekcje odbywały się w prywatnych domach m.in. u państwa Busse, Patynowskich, Foltyńskich i innych. Do obu szkół w latach dwudziestych XX w. uczęszczało ok. 150-200 uczniów. Wzrost liczby uczniów w obu placówkach przypada na lata trzydzieste dwudziestego wieku i wynosi w 1939 r. 363 uczniów. Wiązało się to zapewne nie tylko ze wzrostem liczby mieszkańców wsi, ale także ze zmianą organizacji szkoły z czterooddziałowej na siedmiooddziałową.  Nauczycielami i kierownikami tych szkół byli do wybuchu II wojny światowej: Stanisława Smajdówna, Franciszek Gołda, Wacława Tomczykowa, M. Krotlińska, Kazimiera Bojarska, Szawłowska, Alicja Bajer, Henryk Szuba, Irena Jeziorska, Damazy Jeziorski. Ci ostatni przybyli do Aleksandrii i zamieszkali tutaj w 1936 r. Wtedy też lekcje zaczęły się odbywać w istniejącym do dziś budynku przy ul. Gościnnej 132. W księdze ocen roku szkolnego 1936/37 po raz pierwszy pojawia się nazwa wsi zgodna z dzisiejszą pisownią – „Szkoła w Aleksandrii”, której  kierownikiem został Damazy Jeziorski. W tym też roku najprawdopodobniej nastąpiło połączenie obu funkcjonujących w Aleksandrii szkół, gdyż liczba zapisanych w księdze ocen uczniów wzrosła do 327. Jednak wielu spośród zapisanych nie otrzymało promocji (zapewne z powodu znacznej absencji) lub opuściło  szkołę. Tylko w jednym roku szkolnym aż 18 uczniów przerwało naukę z następujących powodów:

  • 2 ukończyło 16 lat
  • 2 wyjechało do Łodzi
  • 1 wyjechał do Częstochowy
  • 1 wyjechał na Ukrainę
  • 2 wyjechało do Prus
  • 2 wyjechało do wsi Korzonek
  • 5 na służbie (miejsce nieznane)
  • 1 na służbie w Olszynie
  • 1 na służbie w Trzepizurach
  • 1 na służbie w Hutkach

           W ostatnim przed wojną roku szkolnym uczyło się 363 uczniów w siedmiu oddziałach.  Po zamknięciu przez najeźdźców szkoły Irena i Damazy Jeziorscy prowadzili tajne nauczanie. W ramach planowanych przez niemieckich okupantów restrykcji wobec polskiej inteligencji, w tym również nauczycieli, Damazy Jeziorski aresztowany został 6 listopada 1940 r. na konferencji w Kłobucku i wywieziony wraz z innymi nauczycielami do Obozu Pracy we Wrocławiu. Zwolniono go 20 XII 1940 r. Po powrocie do domu podjął pracę w Kopalni Rud Żelaza w Konopiskach.

        18 listopada 1942 r. o godz. 5 żandarmi zabrali Damazego Jeziorskiego do siedziby gestapo w Blachowni. Wkrótce potem wraz z innymi nauczycielami z powiatu Blachownia przetransportowany został do Obozu Koncentracyjnego w Oświęcimiu.

          22 marca 1943 roku Irena Jeziorska została wezwana do gestapo w Blachowni. Tam zakomunikowano jej, że mąż Damazy zmarł w Oświęcimiu 2 marca 1943 r. na serce. Tak ogólnie Niemcy określali każdy zgon więźnia. Odtąd sama prowadziła dla nielicznych uczniów zajęcia, na które zezwalały władze okupacyjne (głownie zbieranie ziół, jagód i prace polowe) oraz lekcje zakazane. Po wojnie jej uczniowie, korzystający z tajnego nauczania, zdali w Blachowni przed Komisją Egzaminacyjną z Częstochowy egzamin z zakresu klasy VII. W styczniu 1945 r. po przejściu frontu (17-19 stycznia) szkoła zamieniona została w szpital. Ranni żołnierze przywożeni byli furmankami. W klasie urządzono salę operacyjną.

           Po wojnie Pani Irena uczyła i pełniła funkcję kierownika szkoły w Aleksandrii do 01 września 1946 roku. Wtedy szkoła liczyła 312 uczniów. W roku szkolnym 1945/46 oprócz dzieci i młodzieży uczącej się w normalnym trybie, 57 uczniów, którym wojna przerwała naukę, odbyło kurs przyspieszony.  Oddana do użytku w 1936 roku szkoła była za mała, aby pomieścić wszystkich uczniów. Dlatego, tak jak wcześniej, nauka odbywała się również w prywatnych domach (m.in. u p.p. Polaków i Wójcików). Skierowani wówczas do pracy w szkole nauczyciele byli zakwaterowani w domach p.p. Kołów, Drążków i Kreczmerów.

        Mimo trudnych warunków – brak komunikacji,  brak energii elektrycznej (wieś zelektryfikowano dopiero we wrześniu 1960 roku), kłopoty lokalowe – uczniowie odnosili sukcesy w konkursach i zawodach, działali w organizacjach: ZHP i PCK, uczestniczyli w różnych kółkach zainteresowań.

           W szkole organizowane były zabawy, loterie fantowe i inne imprezy. Rodzice uczniów chętnie angażowali się w życie szkoły. Przy ich dużym wkładzie pracy wybudowano w ramach akcji „1000 szkół na tysiąclecie państwa” nową szkołę, której otwarcie nastąpiło 17 stycznia 1965 r., w rocznicę wyzwolenia Ziemi Częstochowskiej spod okupacji hitlerowskiej. Podczas uroczystego otwarcia placówce nadano imię Aleksandra Zawadzkiego, który był patronem tej szkoły do czasu zmian ustrojowych. (Ponownie szkoła zyskała patrona 16 września 2005 roku. Po przejściu wszystkich oficjalnych procedur Zespół Szkolno – Przedszkolny w Aleksandrii otrzymał imię Jana Kochanowskiego.) W czasie przekazania nowego budynku Kierownikiem Szkoły w Aleksandrii był Stanisław Żak, zaś nauczycielami byli: Alina Kaziród, Janina Miry. Barbara Hak, Halina Spyra, Krystyna Nowak, Longina Zając, Wiktor Miszta.

             W budynku tym szkoła funkcjonuje do dzisiaj. Jest to budynek murowany (pustaki żużlowe i cegła), jednopiętrowy, częściowo podpiwniczony.

W 1969 roku w szkole założono telefon.

        W kolejnych latach odnotowano przykłady współpracy społeczności szkolnej z organizacjami i instytucjami działającymi na terenie wsi. I tak w księdze pamiątkowej pod datą 06 czerwca 1976 r. zamieszczono  podziękowania Prezesa OSP za pracę społeczną przy budowie remizy. Młodzież szkolna przepracowała 2.000 roboczogodzin, nauczyciele 200 roboczogodzin i pracownicy obsługi 100 roboczogodzin. Nauczycielka Marianna Ankowska i młodzież szkolna przygotowała program artystyczny  na otwarcie remizy.

           W czasie wakacji 1977 r. w szkole gościło w trzech turnusach 225 kolonistów z Wydziału Oświaty i Wychowania w Świętochłowicach.

          Od września 1977 r. szkoła przyjęła system harcerski. Powstały trzy nowe drużyny zuchowe i dwie nowe drużyny harcerskie.

      04 listopada 1977 r. w czynie społecznym rozpoczęto budowę boiska asfaltowego. Rodzice wykonali 200 m ogrodzenia i zniwelowali teren pod boisko.

         W dniach 14 i 17 maja 1978 r. 100 uczniów Szkoły Podstawowej w Aleksandrii brało udział w akcji sadzenia lasu.

        W roku szkolnym 1986/87 członkowie Komitetu Rodzicielskiego przy pomocy zakładu opiekuńczego „Hutmar” zaadaptowali część klatki schodowej na gabinet dyrektora. Dzięki tej pracy społecznej szkoła zyskała dodatkową klasę, a uczniowie mogli wcześniej kończyć zajęcia.

     W kolejnych latach odnotowano w kronikach szkolnych szereg imprez, wycieczek klasowych i konkursów przedmiotowych oraz zawodów sportowych.

         21 stycznia 1995 r. z okazji 30-lecia oddania do użytku budynku zorganizowano w szkole bal dla PRZYJACIÓŁ SZKOŁY. W imprezie uczestniczyli sponsorzy oraz wielu mieszkańców Aleksandrii, którzy w ciągu ostatnich trzydziestu lat służyli szkole radą, pomocą i pracą społeczną.

      26 maja 1995 r. Samorząd Szkolny przygotował dla wszystkich matek poczęstunek i występy artystyczne. Wszystkim paniom wręczono kwiaty. Pieniądze na zorganizowanie imprezy wypracowali wszyscy uczniowie (zbiórka butelek). To ważne święto na stałe weszło do kalendarza imprez szkolnych i corocznie obchodzone jest równie uroczyście.

         W 1995 roku z inicjatywy Zenona Skwary mieszkańcy Aleksandrii podjęli starania związane z budową przy szkole boiska do piłki nożnej. Dzięki przychylności ówczesnej dyrektor szkoły Pani Marianny Ankowskiej  mieszkańcy naszej wsi zdecydowali o budowie boiska w czynie społecznym. Ogromnym zaangażowaniem wykazał się Pan Bonifacy Kopica, który najpierw przeorał grunt, a później wyrównał teren i zasiał trawę. Bramki zakupiono z pieniędzy składkowych.

             04.07.2002 r.  powołano Uczniowski Ludowy Klub Sportowy „Alex” Aleksandria. Klub zrzesza uczniów Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Aleksandrii oraz uczniów z innych szkół z terenu gminy Konopiska. Początkowo działały trzy sekcje: piłki nożnej chłopców, piłki nożnej dziewcząt i tenisa stołowego. Głównym celem uczniowskiego klubu jest zagospodarowanie czasu wolnego ucznia oraz stworzenie możliwości rozwoju jego uzdolnień i zainteresowań. W roku szkolnym 2010/2011 działały już cztery sekcje: piłki nożnej (22 uczniów), siatkówki (10 uczniów), tenisa stołowego ( 45 uczniów) i szachów(24 uczniów).

Sekcja piłki nożnej stanowi zaplecze piłkarskie klubu  LZS „Alkas” Aleksandria i występuje w rozgrywkach ligowych OZPN w Częstochowie. Trenerem zespołu jest Wojciech Krauze.

Uczniowski Klub Sportowy corocznie uczestniczy w zimowym obozie narciarskim.

              W roku 2003 poszerzono w czynie  społecznym boisko piłkarskie o 5 m, aby miało 50 m szerokości, posypano murawę płukanym piaskiem i czarną ziemią.

W tym samym roku doprowadzona została na boisko woda i wybudowano studzienkę kanalizacyjną. Następnie wykonano oświetlenie boiska

          Dzięki wieloletnim staraniom Zarządu Klubu udało się poszerzyć o 20 m boisko główne, a boisko boczne powiększyć o 0,5 ha. W tym celu zakupiono grunt sąsiadujący z terenem szkoły.

14.11.2010 roku oddano do użytku kompleks boisk sportowych, wybudowanych  w ramach rządowego programu „Moje Boisko Orlik 2012”. Obiekt składa się z  boiska do piłki nożnej o wymiarach 30,0m x 62,0m, boiska wielofunkcyjnego o wymiarach 30,0m x 50,0m oraz budynku zaplecza socjalnego.

            Ważne miejsce w kalendarzu imprez organizowanych przez szkołę zajmują festyny. Ideą ich jest połączenie trzech pięknych świąt – Dnia Matki, Dnia Dziecka i Dnia Ojca. Pierwsze trzy festyny (począwszy od roku 1996) zostały zorganizowane z inicjatywy ówczesnej dyrektor szkoły Pani Marianny Ankowskiej i radnego gminy Konopiska oraz prezesa LZS „Alkas” Pana Zenona Skwary. Współorganizatorami tych imprez odbywających się w pierwszą niedzielę czerwca byli: LKS „Alkas”, Rada Rodziców i Rada Sołecka. W kolejnych siedmiu latach kontynuowała tę tradycję dyrektor szkoły Ewa Chudzik, a do grona współorganizatorów dołączyli: OSP i KGW, Związek Młodzieży Wiejskiej Województwa Śląskiego i Wojewódzkie Zrzeszenie LZS. Dzięki pomocy i zaangażowaniu Prezesa Śląskiego Zarządu Wojewódzkiego ZMW Henryka Kiepury od 2002 roku festyn osiągnął rangę imprezy wojewódzkiej, gdyż uczestniczyła w nim młodzież nie tylko z powiatu częstochowskiego, ale także z powiatów: kłobuckiego i żywieckiego. Od tego też roku honorowym patronatem obejmowali tę imprezę kolejno: Wicewojewoda Śląski Marian Ormaniec, Prezes Krajowego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych Władysław Serafin oraz Starosta Powiatu Częstochowskiego Mieczysław Chudzik. Patronat medialny sprawowała TVP Katowice oraz Radio „FON” i Radio „C”. Kolejna dyrektor szkoły Pani Anna Ankowska z powodzeniem zorganizowała następne. Obecnie tę tradycję podtrzymuje dyrektor Paweł Bekus.

         Dochód z pierwszych trzech festynów był dzielony na cele szkoły i LZS „Alkas”, natomiast kolejne zyski przeznaczono na cele dydaktyczno – wychowawcze szkoły. Dzięki wypracowanym funduszom zakupiono niezbędne pomoce dydaktyczne i wykonano w szkole szereg remontów.

            W organizację wszystkich festynów bardzo licznie i aktywnie, poświęcając dużo czasu i pracy, włączała się Rada Rodziców, a szczególnie jej kolejni przewodniczący: Kazimierz Morzyk, Bożena Sobczyk, Zofia Ankowska, Ryszard Skoczylas i Renata Szczurek.

            Bardzo dużo pracy i swojego wolnego czasu poświęcają na zorganizowanie tych imprez także nauczyciele, którzy nie tylko przygotowują dzieci i młodzież do występów artystycznych oraz prezentacji osiągnięć szkoły, ale aktywnie uczestniczą we wszystkich pracach organizacyjnych, przygotowują plakaty i bilety wstępu, loterię fantową, dekoracje,  stoiska z artykułami spożywczymi i zabawkami, organizują zabawy dla dzieci, pozyskują sponsorów i czuwają nad prawidłowym przebiegiem imprezy.

            21.08.1999 r. na boisku szkolnym odbyła się pierwsza z cyklu biesiad – ŚLĄSKI HUMOR i ZABAWA. Kolejne organizowano w remizie OSP, aby nie być uzależnionym od aury. Wszystkie te imprezy cieszyły się ogromnym powodzeniem, bo prowadzący wodzirej rozśmieszał ich do łez, a szkoła pozyskiwała fundusze na najpotrzebniejsze zakupy i remonty.

         W 1999 r. ukazał się pierwszy numer „Aleksandrusa” – gazetki szkolnej redagowanej przez Samorząd Uczniowski.

                Od 24 stycznia do 05 lutego 2000 r. uczniowie naszej szkoły po raz pierwszy przebywali na obozie zimowym, zorganizowanym przez młode nauczycielki – Ilonę Osińską (Marczak) i Joannę Kowalską. Następne obozy w polskich i słowackich górach organizowali: prezes ULKS Robert Krakowiak, prezes ULKS Wojciech Krauze i kolejni dyrektorzy: Ewa Chudzik, Anna Ankowska, Paweł Bekus.

            W 2002 r. z inicjatywy dyr. szkoły Ewy Chudzik podjęto pracę w czynie społecznym w celu adaptacji dotychczas nie używanych pomieszczeń w budynku szkoły. Z przyczyn, które dziś trudno wyjaśnić, pomieszczenie to zostało częściowo zasypane ziemią i gruzem pozostałym z budowy na wysokość ok. 1,2 m.

             Wygospodarowanie dodatkowych pomieszczeń w już istniejącym budynku pozwoliło na przywrócenie do stanu używalności łazienki przy szatni sali gimnastycznej, urządzenie zaplecza gospodarczego dla szkoły i szatni dla LZS.

Ogromnym zaangażowaniem wykazali się przede wszystkim członkowie Ludowego Zespołu Sportowego „Alkas” z prezesem Zenonem Skwarą na czele oraz rodzice uczniów Szkoły Podstawowej w Aleksandrii.

W ciągu kilku dni z wielkim zapałem wywoziło taczkami ziemię z piwnic 69 osób, które przepracowały łącznie 305 roboczogodzin.

        W kolejnych latach szkoła doczekała się kapitalnego remontu dachu. Dzięki staraniom dyrektor Anny Ankowskiej wykonano także termomodernizację budynku, wybudowano nowe boiska sportowe, wybrukowano parking. Stale uzupełniana jest także i modernizowana baza dydaktyczna, dzięki czemu nasza szkoła jest nowoczesną placówką. Do 1999 roku miała tutaj swoją siedzibę ośmioklasowa Szkoła Podstawowa i Publiczne Przedszkole. Po wprowadzeniu reformy edukacji pozostała sześcioklasowa Szkoła Podstawowa i Publiczne Przedszkole, a w 2003 roku uruchomiono także Gimnazjum.

         Pierwsze w szkole komputery zawdzięczamy panu Edmundowi Mzykowi i Dariuszowi Moczarskiemu oraz Radzie Rodziców. To pozwoliło na zapoczątkowanie w 1998 roku nauki informatyki. Później  dzięki ofiarności sponsorów urządzono 12 – stanowiskową pracownię komputerową z dostępem do Internetu.

           Następne nowe komputery i drukarki oraz projektor szkoła pozyskała z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dzięki temu, że organizowała kursy szkoleniowe dla rolników i kolejne od TRW Polska w Częstochowie, dzięki pomocy p. Justyny Rorat.

           Obecnie, dzięki staraniom kolejnych dyrektorów p. Anny Ankowskiej i p. Pawła Bekusa szkoła wyposażona jest w nowoczesny sprzęt: dwie w pełni wyposażone sale komputerowe, komputery przenośne, tablety, projektory multimedialne, tablice interaktywne, skanery, drukarki. Dzięki temu większość lekcji prowadzona jest z wykorzystaniem technologii informacyjno – komunikacyjnej. Ponadto skomputeryzowano bibliotekę a w roku szkolnym 2015/2016 wprowadzono dziennik elektroniczny.

        W 2003 r. powrócił po latach do naszej szkoły były nauczyciel Pan Tadeusz Sączek – Prezes Stowarzyszenia Archeologiczno – Numizmatycznego w Częstochowie. Zawdzięczamy mu pomoc w zorganizowaniu na terenie szkoły 11 wystaw historyczno-numizmatycznych:

       W maju 2014 r. dyrektor szkoły Pan Paweł Bekus nawiązał do tej tradycji i zorganizował piękną wystawę „Spotkania z Janem Pawłem II” oraz „Czasy PRL 1952 1989”.

      Panu Tadeuszowi Sączkowi zawdzięczamy również to, że po sześćdziesięciu latach od zamordowania w Oświęcimiu byłego kierownika szkoły Damazego Jeziorskiego, odnalazł jego rodzinę. Dzięki temu w kwietniu 2004 r. można było zorganizować w szkole wystawę poświęconą pamięci Ireny i Damazego Jeziorskich.

        Rok później odsłonięto wykonaną przez Pana Romana Tałajczyka i umieszczoną na budynku szkołypamiątkową tablicę, poświęconą byłemu kierownikowi szkoły i innym poległym w czasie wojny mieszkańcom Aleksandrii.

          Szczególnie uroczyście i zawsze w niepowtarzalnej atmosferze obchodzone są różne święta. Szkoła w Aleksandrii dba o tradycje i wpaja swym uczniom patriotyzm – także lokalny, dlatego aktywnie włącza się w organizację imprez na terenie wsi i gminy. Corocznie, oprócz stałych akademii szkolnych, uczniowie wraz z nauczycielami uczestniczą w Dniach Konopisk, dożynkach, Święcie Odzyskania Niepodległości i innych. Podczas akademii i uroczystości szkolnych uczniowie śpiewają hymn szkolny, którego autorką jest była dyrektor szkoły Pani Marianna Ankowska. Na co dzień nauczyciele starają się, aby zajęcia przez nich prowadzone, były ciekawe i atrakcyjne dla ucznia. Dlatego w szkole realizowany jest projekt „Nauczyciel przyszłości”, nauczyciele i  uczniowie uczestniczą w kolejnych edycjach  programu Insta.Ling, wspierającego naukę języka angielskiego, niemieckiego oraz ortografii polskiej, gimnazjum nawiązało współpracę ze szkołą anielską w ramach realizacji projektu „Comenius”.

                Ponadto w trosce o stały rozwój szkoła uczestniczy w realizacji wielu projektów edukacyjnych, których ideą jest osiąganie lepszych wyników zarówno w nauce jak i w wychowaniu. Są to:

– „Lepsza Szkoła”

– „Radosna Szkoła”

– „Edukacyjny start z rodzicami”

– „Pierwsze uczniowskie doświadczenia drogą do wiedzy”

– „Być przedszkolakiem”

– „To jest gimnazjum”

– „Pracownie komputerowe dla szkół”

– „Internetowe centrum informacji multimedialnej”

– „Matematyka kluczem do sukcesu ucznia i wszechstronnego rozwoju wiejskiej szkoły”

– „Aktywny uczeń”

– „Młodzi nadzieją Konopisk”

– „Postaw na rodzinę”

– „Posadź swoje drzewko”.

           W celu poznawania dziedzictwa kulturowego w regionie realizowany jest cykl wycieczek rowerowych po najbliższej okolicy. Podczas tych eskapad uczniowie zwiedzają atrakcyjne pod względem historycznym, krajobrazowym i przyrodniczym miejsca oraz poznają historię, tradycje i kulturę terenu, z którego się wywodzą.

               W szkole realizuje się również wiele programów, mających na celu nie tylko wszechstronny rozwój ucznia, ale także kształtujących w wychowankach poczucie godności a przede wszystkim empatii.

             Należą do nich niewątpliwie organizowane corocznie: Przegląd Kolęd i Pastorałek,  WOŚP, Integracyjny Dzień Dziecka, „Pomoc dla IOP” i wiele innych.

        Na uwagę zasługuje także pomysł Pani dyr. Anny Ankowskiej, która organizowała „Rodzinne sportowe niedziele”. Podczas tych spotkań w niedzielne popołudnia doskonale się wspólnie bawili rodzice, nauczyciele, młodzież i dzieci.

            Uczniowie Zespołu Szkolno – Przedszkolnego im. J. Kochanowskiego w Aleksandrii odnoszą liczne sukcesy w konkursach i olimpiadach przedmiotowych i sportowych oraz osiągają bardzo wysokie wyniki na sprawdzianie po szkole podstawowej i egzaminie gimnazjalnym, dlatego zwieńczeniem każdego roku szkolnego jest wręczanie wielu nagród, ufundowanych przez Radę Rodziców.

       Uczeń, który szczególnie się wyróżnił w danym roku szkolnym w nauce i zachowaniu otrzymuje komputer ufundowany przez Zakłady Mięsne „Aleksandria”. Zwyczaj ten zapoczątkowała Pani Maria Moczarska, pragnąc w ten sposób motywować uczniów do nauki i pomóc najzdolniejszym i pracowitym w ich rozwoju.

       O wyjątkowości tej szkoły nie świadczą jednak ani wysokie wyniki w nauce, ani zadbany budynek, ani nawet bogata baza dydaktyczna, ale przede wszystkim rodzinna atmosfera i pamięć o tych, którzy odeszli.

 

irenajeziorska

Pani Irena Jeziorska – nauczycielka w latach 1936-1946; kierownik szkoły od wyzwolenia do 1.09.1946r.

damazyjeziorska

Damazy Jeziorski – kierownik szkoły od 01.09.1936 r.; zginął w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu 02.03.1943 r.

mariamoczarska

Pani Maria Moczarska – pomysłodawczyni i pierwsza fundatorka nagrody dla najlepszego ucznia

(fot. z albumu rodzinnego pp. Moczarskich).

 

elawalczak

Pani Elżbieta Walczak –    wspaniała nauczycielka matematyki i informatyki, doskonały wychowawca, nieoceniona koleżanka, która swoją postawą mobilizowała do pracy  uczniów  i nauczycieli.

tadeuszsaczek

Pan Tadeusz Sączek – nauczyciel w latach 1951-1952; organizator wystaw; wielki przyjaciel szkoły.

andrzejgebus

Pan Andrzej Gębuś – nauczyciel z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.

kshenrykpacud

Ks. Henryk Pacud – wytrwały katecheta; proboszcz parafii w Aleksandrii w latach 1988-2014

joannaering

Pani Joanna Ering – oddany pedagog i bibliotekarz w latach 2003-2015

dawidbucki

Dawid Bucki – bardzo dobry uczeń klasy III gimnazjum w roku szkolnym 2013-2014;  wspaniały, taktowny, uczynny kolega oraz pracowity i niezawodny organizator imprez szkolnych i środowiskowych.

mariuszkrakowiak

Mariusz Krakowiak – absolwent pierwszego rocznika Gimnazjum w Aleksandrii, były przewodniczący Samorządu Szkolnego, świetnie zapowiadający się aktor, absolwent Łódzkiej Szkoły Filmowej, aktor Teatru Studyjnego w Łodzi i Teatru im. A. Fredry w Gnieźnie.

 

          Na to, jaka jest dzisiaj szkoła w Aleksandrii, miały z pewnością wpływ zmiany ustrojowe, kolejne reformy oświaty, organy ją prowadzące, uczniowie i ich rodzice, lokalne organizacje i środowisko społeczne oraz pedagodzy tu pracujący.

 

Kierownicy i dyrektorzy szkoły od zakończenia II wojny światowej do chwili obecnej:

  • 1944 – 1946 Irena Jeziorska
  • 1946 – 1947 B. Dobrowolski
  • 1947 – 1949 Bronisława Kresak
  • 1949 – 1953 Irena Sikorska
  • 1953 – 1962 K. Bieniecki
  • 1962 – 1964 Edward Hys
  • 1964 – 1967 Stanisław Żak
  • 1967 – 1972 Marian Bażak
  • 1972 – 1973 Longina Zając
  • 1973 – 1975 Krystyna Janikowska
  • 1975 – 1978 Andrzej Gębuś
  • 1978 – 1983 Halina Spyra
  • 1983 – 1998 Marianna Ankowska
  • 1998 – 2005 Ewa Chudzik
  • 2005 – 2010 Anna Ankowska
  • 2010 – Paweł Bekus

 

Nauczyciele pracujący w szkole w różnych okresach  od 1944 roku:

  • Helena Kula
  • Wacława Tomczyk
  • Izabela Bukowska
  • Czesława Dobrowolska
  • Aurelia Kowalik
  • January Brylski
  • Teresa Dąbrowska
  • Janik (W. Polis)
  • Stanisława Kała (Brylska)
  • Jarat
  • Krystyna Grabowska
  • Tadeusz Sączek
  • Anna Ewald
  • Danielewicz
  • Mieczysława Wolniak
  • Zofia Jurczyk
  • Zofia Adamus
  • Jan Reczulski
  • Stanisław Zachariasz
  • Maria Bieniecka
  • Helena Ratajczak
  • lub H. Nowak
  • Janina Legutko
  • Kaprowska
  • Miszta
  • Zalewska
  • Danuta Grzyb
  • Gałkowska
  • Rykała
  • Pacholarz
  • Longina Zając
  • D Rabęda
  • Sneka
  • Urszula Wieczorek
  • Dobraczewska
  • Szczepanik
  • Zofia Tokarzewska
  • Cierpiał
  • Dywałd
  • Pilarska
  • Powel
  • Ważniak
  • Polak
  • Alina Kaziród (Włóka)
  • Barbara Hak – Miedzińska
  • Janina Miry
  • Halina Spyra
  • Krystyna Nowak
  • Wiktor Miszta
  • Michalina Frania
  • Janikowska Krystyna
  • Barbara Miedzińska
  • Bogdan Bukowski
  • Zbigniew Monczyk
  • Maria Zygmunt
  • Marianna Ankowska – dyrektor w latach 1983-1998
  • Alicja Cichoń
  • Węgrzynowska Irena
  • Elżbieta Antys
  • Andrzej Gębuś
  • Wiesława Janik
  • Michalina Pietrzak
  • Elżbieta Szylkiewicz
  • Mieczysława Urbańska
  • Marianna Prokop
  • Wiesława Biernacka
  • Danuta Budzik
  • Teresa Rudna – Krawczyk
  • Zdzisława Wilk
  • Alicja Łuczyńska
  • Zofia Nowotko
  • Maria Wojdyła
  • Alicja Zjawiona
  • Ewa Moczarska
  • Jarosław Moczarski
  • Małgorzata Smaza
  • Lidia Graj
  • Marzanna Kudrzyn
  • Urszula Paszkowska
  • Wiesława Skóra
  • Teresa Zatoń
  • Ewa Bednarek
  • Sławomira Dankowska
  • Zdzisława Kowalik – wicedyrektor w latach 2003 – 2004
  • Ala Osadnik
  • Barbara Stanisławska
  • Małgorzata Jeziorowska
  • Tomasz Kołodziejski
  • Stanimierz Kozak
  • Henryk Pacud
  • Wioletta Musiał
  • Joanna Dali Maryoush
  • Elżbieta Walczak
  • Grażyna Kubis
  • Renata Gęsiarz
  • Małgorzata Smyła
  • Maria Wołczyk
  • Barbara Gawrońska
  • Jolanta Wilk
  • Anna Ankowska – wicedyrektor w latach 2004-2005; dyrektor w latach 2005-2010
  • Ewa Chudzik – dyrektor w latach 1998-2005
  • Joanna Stachelek – Urbańczyk
  • . Joanna Dresler
  • Urszula Grądecka
  • Katarzyna Ankowska
  • Krzysztof Kapalski
  • Paweł Bekus – wicedyrektor w latach 2005-2010; dyrektor od 2010 r.
  • Dariusz Herman
  • Joanna Kowalska
  • Ilona (Osińska) Marczak
  • Agnieszka Czyż
  • Urszula Cierniak
  • Longina Jeziorska
  • Anna Marciniak
  • Joanna Pępkowska
  • Ewa Narolska
  • Ewlina Feliszek
  • Agata Gabryl
  • Monika Ociepa
  • Anna Pietras
  • Justyna Rorat
  • Małgorzata Świeża
  • Joanna Lewandowska
  • Joanna Ering
  • Sylwia (Frania) Herman
  • Karina Bekus
  • Michał Drewniak
  • Lidia Bissinger
  • Wojciech Krauze
  • Magdalena Majchrzak – Wolska
  • Magdalena Wieczorek
  • Agnieszka (Szyja) Kotarska – wicedyrektor od 2010 r.
  • Agnieszka Mitura – Bagińska
  • Beata Nowak
  • Roman Ociepa
  • Anna Trzepizur
  • Lucyna Napieralska
  • Tomasz Słabiak
  • Jacek Szczecina
  • Grzegorz Bukowski
  • Barbara Czaja
  • Magdalena Klecha
  • Marzena Kowacka
  • Katarzyna Stadler

 

 

  Oprac.: Ewa Chudzik